Leefloon schreef op 28 februari 2025 20:10:
[...]
Er bestaat nauwelijks schaarste op de arbeidsmarkt, en dan vooral bij zeer specialistische beroepen. Er bestaat wel een zeer grootschalig marktfalen op de "arbeidsmarkt". Dat je niemand kunt vinden, ligt teleurstellend vaak aan de zoekende. Deeloorzaken zijn tegenwoordig o.a. binaire selecties, profielen, werkgevers die allemaal hetzelfde doen, certificering van onbenullige "kennis", twijfelende meiden van 23 die niet worden gecontroleerd, dat de grijze middenmoot het wel moet hebben van schoolse kennis, het hardnekkige misverstand dat meer eisen tot betere kandidaten lijkt, dat er niet naar de beste kandidaat maar naar de beste sollicitant wordt gezocht, en de houding dat de vacaturehouder altijd gelijk heeft.
Om welig tierende, oud-Hollandse discriminatie (op afkomst, op leeftijd, op duur werkloosheid, op kerkgang (liefst bij enkele specifieke kerken), op uiterlijk (stuur je cv met pasfoto naar ..., op ...) uit te sluiten heb ik een paar jaar geleden een Belgische lijst van knelpuntberoepen bekeken. Alleen al bij de beginletter A zag ik veel beroepen die ikzelf zó zou kunnen gaan doen. Zonder eenvoudige beroepen zoals afwasser mee te tellen, en zonder mijzelf als een soort alleskunner neer te willen zetten. De rest van de lijst heb ik toen niet eens meer bekeken.
Zomaar een voorbeeld is een met meer dan € 100 miljoen waar gesubsidieerde zoektocht naar zorgpersoneel. Met toen in hun eigen kaartenbakken medewerkers met een nulurencontract die graag een contract met meer uren willen. Of bijvoorbeeld verplicht parttime moeten werken, omdat anders de roostermaker hoofdpijn zou kunnen krijgen.
Willen investeren is er ook zelden bij. Benutte een creatieve ondernemer een ondernemersbijeenkomst om te wijzen op een vacature, kandidaten waren welkom, moest dat liefst wel een gecertificeerde zijn. Ff opgezocht, het opleidinkje van de branche kostte zo'n € 800. Zelf geen kandidaat zeggen te kunnen vinden, maar ook niet bereid zijn om een oplossing te vinden wanneer iemand nog geen certificaat heeft.
Of in Zwolle een meubelrestaurateur of zo, die met subsidie aan oudere medewerkers was geholpen. Deze mensen zouden toen opeens superieur zijn ten opzichte van jongere medewerkers. Prima, maar zo heb je zowel oud als jong (ooit) beledigd, en ligt het probleem misschien elders.
Typerend zijn ook zeldzame projecten zoals:
www.mobiliteit.nl/mobiliteitsbeleid/2...Wat je dan opeens ziet, er worden ongetwijfeld nog steeds vele klassieke fouten gemaakt door werkgevers, is dat wél vele (over)geschikte kandidaten blijken te zijn, met de onbestaande haarkleur grijs of met onbestaand haar. Landelijk typerend, want ook in Overijssel een soortgelijk beeld met opvallend veel grijs haar:
www.emerce.nl/wire/17-leden-team-smar...Een keertje met de stofkam door de kaartenbakken, en je vindt zelfs meer dan genoeg kandidaten voor een modern beroep. Dat een werkgever niemand kan vinden, ligt teleurstellend vaak aan de zoeker, op een een massieve schaal falende arbeidsmarkt met 6-potige schapen en andere genetische afwijken. Uiteraard zijn er uitzonderingen.
Een laatste voorbeeld: voor KYC bij een Amsterdams-Rotterdamse bank, belwerk, moest je criminoloog zijn, ervaring hebben bij die bank, et cetera, et cetera. Dan doe je vooral moeite om bijna niemand te vinden, en betaalde je toentertijd liever honderden miljoenen aan boetes dan dat je iemand aanneemt voor een suf, laagbetaald baantje.
Het zal inderdaad wel relevant zijn voor de inflatie, want de uitsluiting van (vaak betere) kandidaten leidt tot hogere salarissen, door de gekoesterde maar vaak onbestaande schaarste, en tot medewerkers die behoren tot een grijze middenmoot. Of erger. Personeelsschaarste bestaat zelden, en schaarste wordt bedroevend vaak door overheden gesubsidieerd.
Omgekeerd zie je dat laatste ook bij sociale werkplaatsen. Godbetert daar hooguit VMBO-werkaanbod. Alsof je met een ooit verbrijzeld been ook automatisch hersenletsel hebt opgelopen. Of dat asielzoekers en Oekraïners boven vele Nederlanders staan, als door werkgevers gewenst goedkoop personeel. Dat ligt niet aan de werkzoekenden uit eender welk land, maar aan de werkelijke houding van hebberige werkgevers. Liever Engels als voertaal op de werkvloer, dan een Nederlandstalige 40+'er de kans geven. Een AZC wordt zo opportunistisch als een voorraadje werknemers gezien, met bijvoorbeeld een verruiming van mogelijkheden om aan het werk te mogen. Op zo'n arbeidsmarkt worden de Nederlanders dan vaak helemaal uitgesloten, voor zover er een markt is. Een mogelijk voorbeeld van "positieve discriminatie", door werkgevers. Iets dat in de buurt komt van zo goedkoop mogelijke slaven, maar dan met AZC-minimumloners.
Tenslotte kunnen ergens moeilijk vervulbare vacatures zijn, nabij Polenhotels bijvoorbeeld, maar dan kun je je afvragen of iemands tuinbouwbedrijf nog bij die omgeving past. Je hoeft niet tegen Polen of voor Nederlanders te zijn, om daar een mismatch te zien. Compleet met van die Harry M.-uitzendbureautjes.
Schaarste? Nah. Arbeidsmarkt? Fail, op massieve schaal. Personeelsschaarste is meestal een onbestaand probleem, dat graag wordt gekoesterd door de grijze middenmoot.