Bussenmaker schreef op 27 maart 2025 00:08:
Ver weg, in het schimmenland van licht,
Waar de wegen zich buigen en verdwijnen in zicht,
Rijdt een bus, als een schaduw van de tijd,
?Ebusco, tussen sterren, tussen realiteit.
Het is niet de snelheid, maar de stilte die spreekt,
Een reis die niet eindigt, een koers die beweegt.
De lucht verandert, de horizon breekt,
In de nacht, waar de toekomst onzichtbaar leeft.
Groen is de droom, maar de weg is vaag,
In de nevelen van hoop, waar de tijd niet slaat.
En toch, met elke rit, met elke stap,
Is er een richting, een verlangen, een zachte rap.
Ebusco, in het verre, het onbekende rijk,
?Waar de reis niet stopt, maar het doel zich ontwijkt.
Met een fluistering van wat kan zijn,
Tussen de sterren, in de schaduw van de tijd.