Rafter schreef op 29 december 2016 02:32:
Op de zolder van mijn overleden ouders kwam ik 'bonkaarten' tegen, daterend van 1946 tot 1949. Omgerekend ktegen se iets van E50 per maand aan bonnen voor voedsel, linnen, rijwielbanden, schoenreparaties etcetera. Onvoorstelbaar dat ze het het daarmee konden rooien.
Maar wacht eens even. Waarom geven wij dit soort bonkaarten niet aan asylzoekers, gelukszoekers, immigranten etc?
Waarom konden miljoenen van onze ouders en grootouders wel rondkomen en bestaan meþ bonkaarten en zouden dat asylanten niet kunnen?