Grondstoffen Terug naar discussie overzicht

Diepzeemijnbouw

1. DeZwarteRidder 20 november 2023 16:06

   auteur info

   • DeZwarteRidder

     Lid sinds: 29 jun 2012

     Laatste bezoek: 31 jan 2025

   • Aanbevelingen

     Ontvangen: 23977

     Gegeven: 10500

   •    Aantal posts: 101.856

   Column: Metalen in de oceaan, een zeeduivels dilemma tussen economie en ecologie
   
   Casper Burgering
   59 min geledenin Financieel
   
   Of het nu gaat om boren naar olie en gas, of om het delven van de metaalknollen op de zeebodem, over grondstofwinning in oceanen bestaan veel vraagtekens. China is koploper op dit gebied, maar onder andere Chili, Frankrijk, Palau en Fiji hebben opgeroepen tot een wereldwijde opschorting van activiteiten, met name als het gaat om het winnen van metaalknollen. Er zijn grote zorgen over het milieu en het gebrek aan voldoende wetenschappelijk bewijs van de ecologische gevolgen van mijnbouw in de diepzee. De belangen zijn echter groot.
   
   31 keer Nederland
   
   De International Seabed Authority (ISA) van de Verenigde Naties geeft de vergunningen uit voor diepzeemijnbouw. Momenteel gaat het om dertig vergunningen verdeeld over 21 contractanten (dit zijn vaak landen), die vervolgens met particuliere bedrijven letterlijk en figuurlijk in zee gaan.
   
   Samen zijn deze landen actief in uitgestrekte gebieden op de bodem van de Stille, de Atlantische en de Indische Oceaan. Het gaat om een totale oppervlakte van ongeveer 1,3 miljoen vierkante kilometer, ofwel ‘slechts’ 0,7% van de totale beschikbare diepzeemijngebieden. Maar vergis je niet in de omvang hiervan. Dit is een gebied vergelijkbaar met zo’n 180 miljoen voetbalvelden of 31 keer de oppervlakte van Nederland.
   Impact op milieu?
   
   Volgens het recente jaarverslag van de ISA bestaan veel van de huidige exploratieactiviteiten in deze gebieden voornamelijk uit geologische studies, evaluaties van de minerale rijkdommen die eerder in kaart zijn gebracht, milieuonderzoeken en monsternemingen. Tot nu toe zijn dit activiteiten die een zeer beperkte of helemaal geen impact hebben op het milieu, aldus ISA. Andere activiteiten omvatten het ontwikkelen en testen van mijnbouwtechnologie en mineraalverwerkingstechnieken. De impact hiervan op het milieu zal vast hoger zijn, maar daar geeft ISA geen informatie over.
   Vruchtbare bodem
   
   In sommige gebieden van de oceanen liggen mangaanknollen op de bodem. In deze knollen zitten vele soorten mineralen. Denk aan mangaan, ijzer, kobalt, nikkel, molybdeen en platina. Ook kom je in de diepzee ‘zeebergen’ tegen, die rijk zijn aan nikkel, kobalt en zeldzame aardmetalen. Uit schattingen blijkt dat het kan gaan om 40 tot 45 miljoen ton aan kobalt, koper en nikkel.
   
   Dergelijke hoeveelheden kunnen metaalmarkten flink op hun kop zetten. Bij de huidige exploratieactiviteiten ligt de aandacht vooral op drie types minerale rijkdommen: polymetaalknollen (PMN), polymetaalsulfiden (PMS) en kobaltrijke ferromangaankorsten (CFC).
   
   Het is overigens niet zo eenvoudig om de industriële mineralen van de bodem te halen. De ‘gronden’ bevinden zich soms op vier tot vijf kilometer diepte. Daarvoor zijn speciale (onbemande) machines nodig die de extreme omstandigheden op deze diepte aankunnen. Dit zorgt er onder meer voor dat de economische haalbaarheid een uitdaging blijft. Maar ook ecologisch gezien zijn er nog heel veel vraagtekens zodra er op grotere schaal op de bodem van de diepzee wordt ontgonnen.
   Het goud blinkt in de ogen
   
   De ISA vermeldt op haar website dat nog nergens ter wereld commerciële mijnbouwactiviteiten zijn gestart. In juli 2023 kwam het bijna tot een eerste vergunning, maar na weken van overleg is er uiteindelijk toch geen goedkeuring gekomen. Er is kennelijk nog teveel onzekerheid over deze toch nog controversiële praktijk. De huidige vergunningen die worden afgegeven gaan dus alleen over het verzamelen van informatie. Dan gaat het om gegevens over locaties en kwaliteit van de mineralen op de bodem, maar ook informatie over de ecologische gevolgen. Want bij diepzeemijnbouw staan enkele van de belangrijkste ecosystemen van onze planeet mogelijk op het spel.
   
   Omdat het potentieel van diepzeemijnen groot is, zal die eerste vergunning er op den duur komen. En zodra de eerste vergunning voor commerciële diepzeemijnbouw een feit is, dan wordt een nieuwe grens opgezocht. Het blijft een zeeduivels dilemma tussen economie en ecologie.
   
   Casper Burgering werkt sinds 2006 bij het Economisch Bureau van ABN AMRO als senior econoom en maakt deel uit van de afdeling Sustainability Research.
2. DeZwarteRidder 2 januari 2025 07:13

   auteur info

   • DeZwarteRidder

     Lid sinds: 29 jun 2012

     Laatste bezoek: 31 jan 2025

   • Aanbevelingen

     Ontvangen: 23977

     Gegeven: 10500

   •    Aantal posts: 101.856

   The Metals Company hoopt onmisbaar te worden voor de nieuwe regering-Trump. Ze presenteert diepzeemijnbouw als oplossing in de grondstoffenrace met China.
   Daan Marselis1 januari 2025, 14:00
   
   Tesla-baas Elon Musk heeft het oor van Donald Trump. Maar Gerard Barron, topman van het grootste diepzeemijnbouwbedrijf ter wereld, heeft óók veel ingangen bij de nieuwe Amerikaanse regering, schrijf hij trots op LinkedIn.
   
   Gaat het tij keren voor zijn bedrijf, het Canadese The Metals Company (TMC)? Barron staat onder grote druk om eindelijk eens te gaan produceren, en vestigt zijn hoop nu op de Republikeinen. Die blijken gevoelig voor het argument dat China óók op de schatten uit de diepzeebodem aast, en dat er dus haast geboden is.
   
   Al jaren belooft Barron zijn aandeelhouders op korte termijn de zeebodem te gaan ontginnen. Op een diepte van meer dan 4.000 meter liggen daar grote hoeveelheden winbare metalen voor de energietransitie en de defensie-industrie.
   
   Maar steeds moest hij de startdatum naar de toekomst verschuiven. Daardoor verloren aandeelhouders hun vertrouwen. Kort na de beursgang in 2021 was het aandeel 10 Amerikaanse dollar waard; inmiddels iets meer dan 1 dollar.
   Barron wilde wel erg snel
   
   Dat is niet geheel Barrons schuld. “Het uitblijven van internationale mijnbouwregels is de belangrijkste oorzaak voor de lage beurskoers”, vertelde hij analisten half november.
   
   Het is waar dat een internationaal akkoord over die mijnbouwregels al een tijd op zich laat wachten. Zonder akkoord kan het bedrijf van Barron niet aan de slag. De onderhandelingen zijn namelijk erg complex.
   
   De landen die erover gaan zijn het nog niet eens over maatregelen om het milieu te beschermen, het toezicht daarop, de aansprakelijkheid in geval van schade én de verdeling van de winst. Dat de onderhandelingen nu al tien jaar duren is overigens ook niet gek.
   
   Diepzeemijnbouw vindt nog nergens plaats. Welke dieren allemaal op de diepzeebodem leven, hoe zij sámenleven en of wij mensen last zouden hebben van hun eventuele uitsterven wordt pas nu allemaal uitgezocht.
   Financiën TMC onder druk
   
   “2024 was een zwaar jaar”, schrijft Barron eerlijk op Linkedin. Door die lage beurskoers heeft zijn bedrijf moeite om de dagelijkse activiteiten te financieren, terwijl de kosten hoog zijn.
   
   Voor de vergunning moet TMC met onderzoeksschepen naar het beoogde mijnbouwgebied om biologisch en bodemonderzoek te doen. Daarnaast waren er kosten voor de politieke lobby, de ontwikkeling en het testen van de mijnbouwmachines en het zoeken naar raffinaderijen die de metalen uit de opgeviste knollen kunnen halen.
   
   Gelukkig kan Barron rekenen op de bestaande grootaandeelhouders. Behalve het Nederlandse Allseas – dat ook de techniek levert – zijn dat topman Barron zelf en Andrei Karkar, een van de directeuren. Zij bleken tot nu toe bereid om steeds iets meer geld uit te lenen. Zo houdt The Metals Company in elk geval het hoofd boven water.
   
   Ondertussen schakelen autofabrikanten in rap tempo over op een nieuw type LFP-batterij, waarvoor de metalen die TMC van de zeebodem wil halen (nikkel, kobalt en mangaan) helemaal niet nodig zijn. TMC moet dus ook op zoek naar nieuwe markten, zoals de staalproductie of defensie-industrie.
   TMC moet bezuinigen
   
   Om ook op korte termijn geld te verdienen gaat TMC tegen betaling advies geven aan andere diepzeemijnbouwbedrijven. Dat zou een markt zijn van 100 miljoen dollar in totaal. Die activiteit moet TMC ook helpen personeel te behouden.
   
   Want de zwakke financiën raken inmiddels de bedrijfsvoering. TMC gaat snijden in de dagelijkse uitgaven en pauzeert technische werkzaamheden aan schepen en mijnbouwmachines.
   
   “Wij zijn van mening dat het verstandiger is om de aanvraag rond te krijgen en daarna de projectontwikkeling te hervatten”, vertelde het bedrijf de aandeelhouders afgelopen november. Eerder al nam een andere koploper in het diepzeemijnen, het Belgische GSR dat onderdeel is van Deme, een soortgelijk besluit.
   Hoop op steun Trump
   
   Barron heeft zijn hoop gevestigd op de nieuwe regering-Trump vanwege een beslissing die Trump in zijn eerste termijn nam. Toen maakte hij diepzeeonderzoek een “nationale prioriteit”. Twee hoge functionarissen die Trump heeft voorgedragen zijn pro-diepzeemijnbouw.
   
   Sowieso bleek de Republikeinse Partij afgelopen jaren gevoelig voor het argument dat China meer investeert in diepzeemijnbouw. Terwijl dat land al een dominante positie heeft in de internationale grondstoffenhandel.
   
   China gebruikt die positie ook steeds strategischer. Zo besloot het onlangs enkele zeldzame aardmetalen niet meer naar Amerika te exporteren. Dat deed China omdat Amerika verbood nog langer geavanceerde chipmachines aan China te verkopen.
   Metalen voor nationale veiligheid
   
   Barron benadrukt nu dus ook het belang van de diepzeemetalen voor de nationale veiligheid van de VS. Half september bijvoorbeeld tijdens een sessie van het China-comiteé van het Amerikaanse Congres.
   
   Voor de VS zou die samenwerking de snelste weg zijn naar de internationale zeebodem, concreet naar een gebied in de Stille Oceaan waar diepzeemijnbouw vermoedelijk als eerste kan beginnen. De VS zijn tot nu toe uitgesloten van mijnbouw in dat gebied, omdat ze als een van de weinige landen het VN-Zeerechtverdrag nooit hebben geratificeerd.
   
   TMC werkt samen met drie kleine eilandstaatjes, en zou de metaalrijke stenen graag laten verwerken in de VS, waar ook de gedroomde klanten van het bedrijf zitten.
   
   Overigens heeft vertrekkend president Joe Biden besloten om het stuk zeebodem waarover Amerika zeggenschap heeft uit te breiden. Bij de ontginning daarvan wil TMC ook best een rol spelen.