Beperktedijkbewaking schreef op 17 mei 2024 16:23:
Nog iets over die splijtstaven. Waarom werkt een kernreactor daarmee? Je wilt het niet weten, maar het was in allereerste instantie het idee van een nazi, de 'Wehrmachtfysiker' Kurt Diebner. Urankügel, hangend aan een draadje. Uran uit de Belgische Congo, jawel.
Gekopieerd door de brave Werner Heisenberg, die in nazi-tijd vooral fysicus wilde zijn (en de beste was, zei Oppenheimer). Hij ging door met dat idee, ook toen hij zijn 'Labor' door de oorlog moest verplaatsen.
Het eindigde in een armzalige grot, Haigerloch, waar een speciaal VS-commando hem verraste en 'arresteerde'.
www.volkskrant.nl/wetenschap/hitlers-...Dat Volkskrantartikel klopt in bepaalde details niet. Zoals dat Heisenberg op de vlucht een aantal Urankügel had meegenomen naar Beieren. Heisenberg 'vluchtte' helemaal niet. Wat later dan dat Volkskrantartikel kwam een Duitse omroep met een getuigenis van een oude Bayer die zelf gezien had dat een vrachtwagen vol 'Kügel' vanuit Berlijn daar ergens aankwam en aan zijn lot overgelaten werd. Hij had met zijn vriendjes baldadig vele "kügel" in de rivier gegooid.
Het wordt tijd voor een compleet eerherstel voor Heisenberg. Met een film à la 'Oppenheimer'. Verdomd, ik ga er Martin Koolhoven mee benaderen. Met als openingsscène Heisenberg in Haiderloch, verrast door de Amerikanen. "Docter Heisenberg, I presume?"
Heisenberg is natuurlijk de hoofdpersoon in die film, maar de 'verteller' weet ik al. Dat is mijn afstudeerprof, zo'n beetje de laatste Jood die uit nazi-Duitsland wist te ontsnappen. Abraham Siegert, hij was de laatste Joodse promovendus van Heisenberg voor de oorlog, en vermoedelijk een van zijn laatste promovendi ooit.
Geloof me, ik heb uren aan zijn lippen gehangen. Op zijn kamer bij de weduwe van Limburg-Stierum aan de Maliesingel in Utrecht. Ook genoemd in de biografie van Nobelprijswinnaar Veltman, geschreven door de directeur van het Boerhave-museum. Opdat jullie niet denken dat ik uit mijn nek zit te lullen.
Ik zou het jonge naïeve studentje in die film kunnen zijn. Echt waar. Ik schreef een keer de oplossing van een wiskundig probleem waar hij mee zat voor hem op het bord. Jawel, bij die weduwe aan de Maliesingel. Hij, die bij Heisenberg gepromoveerde, waardeerde mij en zag mij zitten.
Ik was een gelukkig jong mens en verder niks. "Toen was geluk nog heel gewoon".