centerente schreef:
Een uit de oude doos.
Ja, dat is een vage tekst, een trader van links naar rechts.
Ik hoor U denken, die Cente moeten ze ook maar opbergen. En toch is het zo, wanneer U wilt slagen als trader, moet U vast beraden zijn, maar wel steeds veranderen.
Het heeft jaren geduurd, voor dat mijn vrouw mij enigszins kon volgen.
Als ze boos was op mij, kreeg ik het altijd voor mijn voeten geworpen, in de trand van, jij bent niet te volgen.
Vandaag praat je zo, en morgen precies het tegenover gestelde.
En ja daar had ze volkomen gelijk in, niet te volgen voor een ander, dat klopt. Daarom gaat een wielrenner ook alleen over de finisch als hij te volgen geweest was door het peleton, waren er drie honderd renners geweest met een bokaal.
Alleen als je, je er meer in verdiept, kom je er achter dat het allemaal heel eenvoudig te volgen is.
De overeenkomsten tussen een koopman en een trader zijn erg sterk.
Loeren op je prooi. Dat kan uit wachten bestaan, en op het juiste moment toe slaan, om er vervolgens weer op het juiste moment snel uit te stappen.
Een mooi voorbeeld van vastberadenheid, en wispelturigheid is het volgende verhaal.
Toen ik mijn vrouw leerde kennen, vroeg ze wel eens mij, wat ga je vandaag doen.
Als ik dan antwoorde, dat ik dat nog niet wist, vond ze dat raar.
Het is ook moeilijk te volgen, ik geef het toe. Maar als ik weg bol met mijn auto, kan het goed zijn dat ik ergens onderweg zelf twijfel, zal ik naar links of naar rechts gaan.
De eerste twijfeling dus, en nog maar net weg. Het gebeurde zelfs wel eens, als ik op een rondpunt kwam,( in Nederland spreekt men van een rotonde he), dat Cente een extra rondje maakte.
Mijn vrouw zei dan bij de tweede ronde, het komt me hier bekend voor. Het lijkt wel kermisattraktie.
Maar goed, ik had de extra draai benut, om nog even na te denken, en zo gingen we niet naar punt A, maar naar punt B.
Daar eenmaal aangekomen, werd een pauze ingelast voor koffie.
Pauze? Vroeg mijn vrouw verbaasd. Thuis moest je geen koffie meer, en nu ben net van huis, en moet er koffie gedronken worden.
Ja een toeter voor een pijpe schoft en koffie ging er nooit bij bij Cente. En klokken deed hij alleen zijn duiven, als deze uit Barcelona thuis kwamen. Dus alle tijd voor kofiie, desnoods een uur.
Ja hoor daar hadden we iemand. Ook koffie vroeg ik, terwijl ik een stoel aanbood.
Hup, een koffie voor de man, en wij wat praten over koetjes en kalfjes. Dan zegt de man plotseling tegen mij, ik weet nog een mooie oldtimer te koop, die koopt U toch?
Ja, ja, die koopt Cente ook, en ik vroeg hem, waar het object te bewonderen was. Wat de vraagprijs was, en voor welk bedrag de man op de loonlijst moest, want leven en laten leven, zonder relaties kom je er niet in het leven.
Hup de auto in, mijn vrouw moest er in springen, want Cente had in eens haast.
Op naar de winst, vast betraden op het doel af.
De derde bak koffie die daar juist nog zo lekker smaakte, had een rare bittere smaak.
Zelfs een lekke band,( die je nooit op een mooie dag hebt, maar altijd als het regent) kon Cente dan niet meer van zijn beoogde doel afhouden.
Naar wat gezocht te hebben, want Cente had een Tam Tam uit China, die met een stem van een blikkerige heks, na iedere kruising riep " U had er daar net naar links moeten gaan" , komen we op het adres aan waar de wagen voor het laatst gebold had.
Na enige uitleg, hoe ik bij de mensen terecht kwam, mochten we de oldtimer in een oude schuur bekijken.
Ja mooie auto hoor, maar het is niets voor mij, helaas.
Er zit roest op het spatbord, de kleur is dof, en de stoelen zijn erg vies.
Wat vraagt U nog voor zo iets????
Vijf duizend, ola, nee dat zal niet gaan, jammer hoor, ik had al geld van de bank bij me gestoken om hem te betalen. Maar helaas dan is de reis voor niets geweest, jammer hoor.
Met dat ik het zei, zag ik de man kijken, zo van, "dat heb ik weer, gaat het weer niet door."
Mijn vrouw kroop alweer in de auto voor de thuis reis.
Ik zeg tegen de man, wat wilt u dan van de oldtimer hebben, minus alle toeslagen en kortingen.
Verbaast kijkt de man mij aan, wat een wispelturige man, daar net vond hij het niets, en nu wil hij de uiterste prijs horen.
Toch ging de man zijn mond ver genoeg open, om te horen dat hij 4000 wou hebben. Dat hij maar uit mijn ogen is, dat ding, straks zakt hij hier nog door de grond, mompelde hij.
Dat wou Cente nu juist horen, betalen dat ding en overschrijven.
Even naar het postkantoor hoor, zei ik tegen mijn vrouw. Wat,???? Heb je dat ding nu toch gekocht, daar net zei je nog dat je het niet moest hebben, van jou krijg ik ook geen hoogte.
Thuis gekomen, even de auto gepoets met cleaner, wat een prachtig lak kwam er onderuit zeg. Een spuitbus Kek deed me denken aan een nieuw interieur, toen ik het behandeld had.
En de roest was maar oppervlakkig, dus wat schuren en de auto was nieuw.
Wat een prachtige bollide he, zei ik tegen mijn vrouw, die eens kwam kijken.
Ik zei, die verkoop ik nooit meer hoor, die houden we voor ons zelf.
Verbaast keek ze mij aan, toen ze weg liep, hoorde ik haar nog zeggen, die man is echt niet te volgen, vanmorgen was het niks, en nu is hij niet meer te koop.
Met dat ze naar binnen ging stopte er een auto. "Mooie auto, Cente," zei de man, terwijl hij rond de auto liep.
Is hij te koop?
Ik zei, nee helaas, niet te koop man. Waar vindt U nog een museum stuk als deze. Of U moet een bod willen doen , waarop ik geen nee kan zeggen. De man keek mij aan en zei, ik wil er 6500 voor geven, zo hij hier staat.
Ja man, ik respecteer Uw bod, maar helaas, dat gaat niet. U ziet zelf dat hij in nieuw staat is.
Nou zei de man, dan doe ik er nog 500 bij, maar dan wil ik het nu weten.
Ik zei, ik zal het eens aan mijn vrouw vragen en ik ging naar binnen .
"Waar ligt dat kenteken van die oldtimer" vroeg ik aan mijn vrouw, want ik heb hem verkocht.
Verkocht? Riep ze verbaast, jij bent toch echt niet te volgen hoor, eerst moet je hem niet, daarnet zei je nog dat hij niet te koop was, en nu krijgt hij een andere baas.
Vlug gezegd, de man betaalde en ik was weer koopman met geld en zonder oldtimer.
Het heeft heel lang geduurd eer mijn vrouw mij een beetje kon volgen, in mijn, voor haar, wispelturige gedrag.
Zo met dit voorbeeld begrijpt U, hoe de handel wijze van een trader moet zijn.
Wachten, wachten, maar op het juiste moment toe slaan. En de vogel niet over het touwtje laten wippen.
Als het moet, dan moet het ook gebeuren.
Proberen in te stappen op het juiste moment, de rit uit zitten, tot een bepaald getal, maar als u ziet dat dat niet haalbaar is, moet U er uit.
Ook hoor ik vaak zeggen. "Maar Cente gisteren zei je nog dat je fan was van Ahold, en nu ruim je ze op."
Klopt hoor, maar de prijs is het bewijs, of te wel, van winst tellen verbleek je niet.
Of ik hoor de mensen zeggen, maar Cente je zat toch long, ja dat klopt, maar de beurs gaat verder, en in een half uur kan veel gebeuren. Dus mee de andere kant op, dus zit Cente nu short.