mvliex 1 schreef op 28 december 2010 20:48:
Verpak jullie doomnews eens wat aantrekkkelijker! Omdat ik de beroerdste niet ben en met dank aan een relatie een voorbeeld:
Sprookjes bestaan nietIerland. Rond kerst roept het associaties op met sprookjesachtige landschappen waar zwavelstokjes verkoopsters in bar winterweer een bittere strijd om het bestaan voeren. In onze behaaglijk warm gestookte huiskamers, met het schemerlicht van de kerstboom, leven we volop mee met de armen van onze samenleving, in ieder geval zolang ze maar niet aan onze eigen voordeur staan.
Maar goed, Ierland dus. Nog maar één generatie geleden een arme, grotendeels agrarische samenleving, aan de rand van Europa. In de laatste twintig jaar werd alles anders: het land vormde zichzelf om tot een belastingsparadijs waardoor de bedelaar van Europa veranderde in een brullende Keltische tijger. Europese uitvalsbasis voor giganten als Microsoft en Google en met stip stijgend op de ranglijst van financiële hotspots. Elke Ier werd huizenbezitter, niet alleen van zijn eigen woning, maar vaak ook van onroerend goed dat verhuurd werd aan de eindeloze stroom van goedbetaalde expats.
Zoals het een goed sprookje betaamt, kwam er echter een abrupt einde aan de tijd van voorspoed. De rol van grote boze wolf werd in Ierland (en veel andere Europese groeiwonders)vertolkt door de financiële crisis. Multinationals verdwenen weer even snel (of sneller) als ze gekomen waren en de blijvers brachten hun activiteiten sterk in omvang terug. Expats vertrokken met vliegtuigladingen tegelijk en de waarde van onroerend goed (huizen en commercieel) belandde in een neerwaartse spiraal. De Keltische tijger schrompelde ineen tot een ziekelijk zwerfkatje, absoluut niet bestand tegen de invallende strenge winter.
Maar gelukkig, als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Angela Merkel en de rest van Europa schoten de Ieren te hulp middels noodleningen uit het Europese steunfonds. Moesten in het voorjaar de Grieken nog smeken om hulp, Ierland werd bijna gedwongen om deze te
accepteren. Eigenaardig, een land in financiële problemen dat geen hulp wil. Maar wat betekent dat nou eigenlijk, die ‘helpende hand’ die Europa Ierland aanreikt? Deze hulp bestaat uit leningen die, zij het op lange termijn, dus ook terugbetaald moeten worden. Terugbetalen betekent voor ‘Patrick met de pet’: belasting betalen. En waar zijn die leningen
grotendeels voor bestemd? Voor het overeind houden van de Ierse banken; banken waarop andere Europese banken forse risicobedragen op hebben uitstaan. Zouden de Ierse banken failliet gaan, dan gaat er een nieuwe schok door de financiële markten, waarbij vooral de Europese banken getroffen zullen worden. Dus mag de Ierse bevolking de komende (tientallen) jaren belasting betalen, zodat onze banken nu niet omvallen. Misschien dus toch niet zo vreemd dat Ierland niet stond te trappelen om de Europese ‘hulp’ te accepteren? Deze hulp heeft een hoog gehalte aan Europees eigenbelang en de Ieren zullen nog jarenlang moeten kromliggen voor onze ‘vrijgevigheid’. Net als in het verhaal van Andersen (of was het Grimm?), blijkt ook nu weer dat sprookjes inderdaad niet bestaan. Het economische sprookje van Ierland is als een zeepbel uiteengespat. En het andere sprookje, dat van de uitgestoken hand van Europa, blijkt bij nader inzien een peperdure sigaar uit eigen doos te zijn.
Mocht er in het komende jaar iets gebeuren in de financiële markten wat bijna een sprookje lijkt……dan is het dat waarschijnlijk ook. Helaas gaat
alleen de zon voor (bijna) niks op en voor al het andere zal doodgewoon betaald moet worden. Ook de Portugezen (en straks de Spanjaarden, Belgen, Italianen….hopelijk stopt het hier) zullen waarschijnlijk nog jarenlang de rekening gepresenteerd gaan krijgen voor de sprookjes waarin zij (en wij) ooit geloofden.