Opus135 schreef op 29 juli 2020 13:31:
De VVD is in het centrum van de macht terecht gekomen, en heeft daarbij de rol van het CDA eind jaren '70 en jaren '80 overgenomen. Zonder het religieuze sausje, of je moet de EU-liefde als zodanig beschouwen. De partijtop is daarbij bijna altijd te links geweest voor het eigen electoraat: Nijpels, Voorhoeve, Dijkstal (niet echter Bolkestein/Wiegel). Rutte heeft die lijn voortgezet, maar dan meer uit pragmatisch-polder-oogpunt.
Men ziet een hele grote groep van rond de modaal die het grootste deel van de lasten, financieel en maatschappelijk, moet opvangen, en die niet al te veel klaagt, als men maar mooi kan wonen/auto rijden en minimaal één keer p/j op vakantie kan gaan. Rutte trekt hun stemmen, ook vanwege zijn energie en vlotte manier van praten. De meeste mensen houden daarbij als uitgangspunt niet van lieden die vanuit de zijlijn steeds maar kritiek leveren, de oppositie: zij verkiezen een harmoniemodel, zelfs bij evidente missers. Opvallend is ook hun volgende "argument": ken je dan iemand (een partij) die het beter zou doen dan Rutte (de VVD)? Liever dus vasthouden aan het bekende (conservatief), ook al is er nog zoveel mis mee, wat trouwens wordt vergeten met geheugens als een zeef, dan overstappen naar iets nieuws, personen die men als bestuurlijk onervaren querulanten beschouwt. Je ziet dat ook aan een onderwerp als de EU: vasthouden aan wat we hebben, want dat wordt als mantra geacht goed te zijn, en zeker geen Nexit, want dat is het einde der tijden.
Wat mij betreft: niks mis mee om bij gewijzigde omstandigheden van partij te wisselen, wat ook niet hoeft te betekenen dat je misleid bent of fout hebt gezeten. Teleurgesteld terugkijken hoeft dan ook niet. Je kunt immers ook weer moeten afhaken van de nieuwe partij/stroming waar je op dit moment juist sympathie voor hebt.