prinszicht schreef op 13 februari 2019 23:46:
Geachte IR,
Ik dien nogmaals een klacht in tegen de heer Nooitgedagt en PostNL.
Ik refereer aan de code Van Manen. Bescherming van de aandeelhouder. Een proefbalonnetje van de heer Nooitgedagt waar de aandeelhouder en de politiek aan refereert. Ik stuur u een bericht deze week waarbij ook de politiek zich afvraagt wat we mogen verwachten ten aanzien van consolidatie. Ook mevrouw Mona Keijzer meldt dat er door PostNL zelf wordt gesproken over een deal die aanstaande is / dat er belangrijke stappen zijn genomen. Terwijl u tegen mij zegt dat er hard gewerkt wordt zonder enige duiding over de uitkomst van het overleg. U schoffeert de aandeelhouder en andere belangrijke stakeholders. Het personeel en de politiek zelf.
U roept 2 jaar consolidatie. U heeft 6 maanden groen licht. U meldt zelf in de media dat er “binnenkort” besluiten worden genomen. De financiële markt neemt de trouwe aandeelhouder op de hak door short te gaan als resultaat van besluiteloosheid. PostNL staat in de top 3 geshorte aandelen. Voortdurende besluiteloosheid is de kas spekken van partijen die short gaan op het bedrijf / het aandeel. Ik vermoed sterk dat u hier indirect baat bij heeft omdat het niet te verklaren is waarom de RvB accepteert dat de beurskoers op iets meer dan 1/3 staat van de door u geopperde intrinsieke waarde van 6 euro per aandeel.
Daarbij kunnen we aannemen dat het bericht van de heer Nooitgedagt enkel tot doel had om de herbenoeming van de CEO meer kans van slagen te geven. Als mevrouw Verhagen belooft meer aandeelhouderswaarde te realiseren na het afwijzen Bpost, dan hebben we meer nodig dan valse voorwendselen om tot dat doel te komen. Hierbij verwijs ik nogmaals naar de casus PostNL International.
Ik blijf in afwachting van een simpele maar eenduidige verklaring van de uitspraak van de heer Nooitgedagt. Wel / niet consolidatie en wat betekent dit in relatie tot de uitspraak meer aandeelhouderswaarde op eigen kracht.
Met vriendelijke groet,
De Nederlandse corporate governance code, vaak aangeduid als de code-Tabaksblat(aanpassingen: code-Frijns (2008), code-Van Manen (2016)), is een gedragscode voor beursgenoteerde bedrijven met als doel verbeterde transparantie in de jaarrekening, betere verantwoording aan de raad van commissarissen en een versterking van de zeggenschap en bescherming van aandeelhouders.